|
چفت اشکل |
cheft eshkel |
کسی که ساق پاهای او از هم فاصله داشته باشد – پاهای ناموزون ... |
|
شش |
shesh |
۱رودخانه ای که در اثر گرما خشک شود ۲جگر سفید – شش ۳از بیماری ... |
|
بشا |
boshaa |
۱گشاد ۲باز و رها شده ۳باز شده،گره باز شده |
|
سیوتیل |
seyotil |
گل سیاه – این واژه گاه در مقام توهین و نفرین به افراد سیه ... |
|
کج لاس |
kaj laas |
حالت کششی و انعطاف پیله ی ابریشم |
|
ریش بییتن |
rish bayiten |
برانگیخته شدن با شنیدن حرفی یا دیدن چیزی |
|
سهل بویئن |
sahl baveyan |
تلخ و فاسد شدن میوه و غذا |
|
پشت شه |
peshte she |
۱نهر کوچکی در اطراف خانه برای هدایت آب شیراوانی ۲مجموع چند ... |
|
سرتپخ |
sar tapoKh |
سکندری – برخورد با پا یا مانعی که سبب زمین خوردن شخص گردد ... |
|
بنه کنار |
bene kaar |
از دهستان دابوی شمالی شهرستان آمل |
|
کین کل |
kin kal |
پرچینی که به گرد آغل ساخت شود |
|
بشم |
bashm |
۱تحول یافته ی واژه ی بژم به معنای گردنه و یال کوه ۲پرجست ... |
|
سیر سیریکه |
sir sirike |
خرده آتش که از ذغال یا چوب در حال سوختن جدا گردد و به هوا ... |
|
پریجن |
parijen |
۱غنچه ی گل ۲الک – صافی ۳پنبه ای که در حال بارآوری شکوفه بستن ... |
|
کرو |
karoo |
۱جایگاه سر پوشیده ی بره ۲آهسته |
|
پراخنی یال |
peraa Kheniyaal |
از ارتفاعات ولوپی سوادکوه |
|
ارغم – بازی |
arghem baazi |
از انواع بازی که با گردو انجام شود |
|
قوزک |
ghozek |
مرتعی در جنوب اسبوکلای لفور سوادکوه |
|
ارغن – پرغن |
arghen parghen |
۱مندس کهنه ۲بی خاصیت – بی ارزش |
|
وزوار |
vezvaar |
مرتعی از توابع شهرستان بندرگز |
|
بالا اشتوج |
baalaa eshtooj |
از توابع دهستان دوهزار تنکابن |
|
شیر دسمال هکاردن |
shir dasmaal hekaarden |
کشیدن دستمال تر بر چیزی برای زدودن گرد و خاک |
|
پرپری |
par pari |
۱پروانه ۲جلیقه ی دامن ۳بسیار نازک و شکننده |
|
حقانی |
haghghaani |
از آوازهای مازندرانی است که بر گرفته از موسیقی آییینی و ... |
